كان ياما كان كان فى واحد راجل بيحب يصطاد الحيوانات اوى عشان يبيعها و كان بياخد معاه فى رحلات صيده دى زوجته و فى يوم من الايام قررت زوجته انها تعمل كتاب و تكتب فيه القصص و المغامرات اللى بيقوموا بيها هى و زوجها الصياد و من الحكايات الغريبة اللى مرت بيهم و كتبتها فى كتابها :
انها كانت هى و الصياد زوجها كانوا بيحبوا اوى الفيلة الصغيرين و كانوا بيحبوا اوى فى رحلاتهم انهم بتفرجوا عليهم و فى مرة من المرات لقوا فيل صغير اسمه فلافيلو ماسكاه مامته و واخداه و رايحة بيه عند بحيرة المية و تقريبا دى كانت اول مرة تاخده عند المية و كان اليوم دة الجو حر اوى اوى و كان الفيل فلافيلو زعلان و مش عايز يروح عند المية و خايف منها ،و لما مامته لقيته مش عايز يروح زعلت منه اوى و شدته بالعافية و ودته البحيرة و مسكته بزلومتها من ودنه و حطته تحت رجليها و فضلت ترش عليه المية و هو عمال يعيط ...يعيط بس بعد ما مامته خلصت رش المية عليه حس بعدها انه مش حران و مبسوط و فضل يلعب و يتنطط طول اليوم.
نتعلم من القصة دى اننا نسمع كلام اللى اكبر مننا و كمان نسمع كلام ماما و بابا علشان هما بيبقوا شايفين حاجات احنا مش شايفنها و عشان هما اكبر مننا بيكونوا عارفين حاجات اكتر مننا و عارفين ايه هو الصح لينا حتى لو احنا مش عارفينه.